Wystawa Johanna Eliasa Ridingera

Ekspozycja składa się z 32 oryginalnych miedziorytów z poł. XVIII w. oraz 10 prac, w tym dwa obrazy olejne, udostępnianych w formie multimedialnej. Wernisaż przyciągnął ok. 40 osób. Podczas wieczornego spotkania ze sztuką goście Muzeum otrzymali możliwość bezpośredniego obejrzenia grafik liczących już ponad 250 lat oraz wysłuchania prelekcji na temat życia i twórczości Ridingera. Wystawa będzie czynna do 7 maja 2015 r.

Dla tych, którzy nie mieli okazji wysłuchać prelekcji, umieszczamy poniżej biogram artysty.
Johann Elias Ridinger (1698 -1767) urodził się w Ulm 16 lutego 1698 r. Już jako dziecko wykazywał żywe zainteresowanie malarstwem, w czym wspierał go niezłomnie ojciec. Początkowo Ridinger chciał poświęcić się studiom nad starożytnymi językami. Ostatecznie jednak swoje życie związał z sztuką. Pierwszym artystą, z którym się zetknął i od którego nauczył się wiele m.in. w kwestii proporcji i perspektywy był Christoph Resch. Ridinger miał wówczas 14 lat i marzył o podróży do Italii – uchodzącej wówczas za „szkołę wielkich artystów”.
Młody artysta po okresie nauki u Rescha zamiast do Italii trafił do Augsburga pod skrzydła Johanna Falscha. W stolicy Szwabii uczył się rysować zwierzęta, a zwłaszcza konie. Jednakże umiejętność tą opanował do perfekcji dopiero dzięki 3 letniemu pobytowi w Regensburgu na dworze hrabiego Wolfa von Metternicha, gdzie miał możliwość poznać bezpośrednio zarówno sztukę łowiectwa jak i jeździectwa. Po powrocie do Augsburga podjął studia z zakresu miedziorytu i akwaforty u Georga P. Rugendasa.
W 1723 r. Ridinger ożenił się z wdową po malarzu Johannie Seuterze. Doczekał się sześciorga dzieci. Dwoje z nich, a dokładnie synowie Martin Elias i Johann Jakob zostali artystami. W 1759 r., J. E. Ridinger został powołany na stanowisko rektora augsburskiej akademii sztuki. Zmarł w Augsburgu w 1767 r.
Główną część prac artysty stanowią dzieła o tematyce łowieckiej, jeździeckiej i przedstawienia dzikich zwierząt.
MR