Pożegnanie Eugeniusza Konata

Eugeniusz Konat urodzony 20 września 1935 r. był absolwentem Politechniki Łódzkiej, którą ukończył w 1959 r., uzyskując tytuł magistra inżyniera mechaniki. Od 1970 r. związany był z Lubaniem, gdzie podjął pracę w Zakładzie Elementów Hydrauliki Siłowej - początkowo jako główny technolog, a następnie dyrektor. 

1 marca 1982 r. został powołany przez Wojewodę Jeleniogórskiego na stanowisko Naczelnika Miasta Lubań. Wielokrotnie wyróżniany za całokształt pracy zawodowej i społecznej w realizacji zadań administracji państwowej i terenowej. Posiadał odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985), Srebrny Krzyż Zasługi (1969), Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1981) oraz Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1976).

Naczelnikiem Miasta Lubań był do 1990 r. tj. do chwili przywrócenia samorządu gminnego. Chętnie dzielił się doświadczeniem zawodowym i życiowym. W wyniku wolnych wyborów, w III kadencji na lata 1998-2002 otrzymał mandat radnego Rady Miasta Lubań, gdzie działał w Komisji Budżetu.

Jak przypomina jego współpracownica, ówczesna kierowniczka referatu inwestycji, Irena Dowiat, okres sprawowania urzędu naczelnika przez Eugeniusza Konata był sprzyjającym czasem dla tworzenia miejskiej infrastruktury. Przygotowano studium historyczno-urbanistyczne centrum miasta. Budowa dzisiejszego TRETU została poprzedzona wieloma działaniami związanymi z przygotowaniem terenu i przeprowadzeniem koniecznych badań. Na terenie miasta przygotowano koncepcję urządzeń podziemnych (kanalizacja sanitarna), opracowano inwentaryzację urządzeń podziemnych (światło, woda). Niezależnie od ówczesnych uwarunkowań politycznych, bez wątpienia  naczelnik E. Konat przyczynił się do odbudowy Lubania, Sprzyjał takim inicjatywom, jak np. budowa Kościoła na Osiedlu Piast czy budowa Kurhanu upamiętniającego Józefa Piłsudskiego i jego żonę, Aleksandrę Szczerbińską-Piłsudską (oficjalnie odsłonięty w 1988 roku). 

Z żalem żegnamy oddanego miastu włodarza, społecznego działacza a przede wszystkim dobrego człowieka.